گیاهی است پرشاخه و دارای ساقه های چوبی به ارتفاع 10 تا 30 سانتیمتر که به حالت وجشی و به صورت بوته هایی پر پشت در دامنه های خشک و بین تخته سنگ های نواحی مختلف مدیترانه مخصوصا در کشور های فرانسه، پرتغال، اسپانیا، ایتالیا، یونان و برخی نواحی آسیا می روید.

در کوهستان ها، تا ارتفاعات 1200 متری و حتی گاهی بیشتر، بالا می رود. 

دارای مصارف درمانی عدیده مخصوصا در طب عوام است بعلاوه به عنوان زینت نیز در برخی نواحی پرورش می یابد.

از مشخصات این گیاه آن است که ریشه چوبی و منشعب آن که ظاهری ناهموار دارد، به سهولت در زمینهای سخت، درون تخته سنگها نفوذ میکند و گیاه را که ساقه های متعددش حالت فشرده به هم دارند، به خوبی ثابت نگه می دارد و مانع می گردد از اینکه بسهولت از درون خاک خارج شود. ساقه های منشعب این گیاه، پوشیده از کرک و برگهای کوچک آن دارای ظاهرلوزی شکل و وضع متقابل بر روی ساقه است.

رنگ برگهای آن خاکستری روشن است و در آن غده های فراوان اسانس دیده می شود. دمبرگ بسیار کوتاهی نیز پهنک برگ ان را به ساقه ارتباط می دهد. ظاهر کلی پهنک برگ این گیاه که عموما کناره برگشته دارد و در سطح تحتانی، پوشیده از گردی به رنگ مایل به سفید، به نظر می رسد، بهترین وسیله تشخیص آن از گونه های مجاور است.

گلهای آن کوچک، متعدد، معطر، به رنگ سفید یا گلی و مجتمع به صورت دسته هایی در قسمت های انتهایی ساقه ها می باشد.

خواص درمانی:اسطوخودوس، اثر مقوی و رفع آسم و نزله دارد. اسانس آن دارای خاصیت بند آورنده خون و ضد عفونی کننده است. از آن به حالت رقیق شده، در پانسمان زخمها و جراحات استفاده به عمل می آید.